Umudum yaktu

ben bu gece de yalnýz aðladým
sýr benimdi sýrrýmý bana baðladim
mecburdum susmaya dili dagladim
dertliydim dertli de merhemim yoktu

yol olup yine geçmiþe gittim
ömrümü yeniden bir ektim biçtim
otuz yýl evvelden eylülü seçtim
silmeye çalýþtým defterim yoktu

sonra olmaz dedim ileri sardým
baktým ki ondürt yýl evvele vardým
bir kara kaþlý güzele daldým
sandým ki sevdim de ben onda yoktum

okul yollarýný dizdim önüne
siyah saçlarýný sardým canýma
bir fýrýn yanýnda vardým yanýna
daldým gözlerine o yine yoktu

yorgundum çehremde o yakýn yoldu
sonra bir baktým olanlar oldu
geldi bu gönlüme hançeri vurdu
ben sevdim sevdim de duyan olmadý

sonradan yýllar onunla geçti
saklamak için her yolu seçtim
kimseler bilmeden hep onu sevdim
sevdamý baþka bir bilen yoktu

bir mayýs günüydü kader dördü defterim
vazgeçmek zor oldu dedim kaderim
belki de birgün siler geçerim
umudu yol oldu umudum yoktu

bilseydim sevgili var sende sevgi
beklerdim bir ömür belki ebedi
yazmazdým bir satýr þiir edebi
bilmedim gülüm hiç sende yoktum

þayet duysa idim senden bir kelam
senden vazgeçmezdim yýkýlsa alem
seni anlatmazdý binlerce kalem
ben sende görmedim umudum yoktu

sonra geçende kasýmý gördüm
o anladým ki defterim dördüm
o gün baþladý ömrüme sörgün
vazgeçmek istedim çaresi yoktu

öyle bir derde döþtüm bir anda
bir yanda kaným var bir yaným can’da
caný da kaný da sen kendin anla
öldüm de mezara koyaným yoktu
Sosyal Medyada Paylaşın: