Sen De Ben De

Ben, sen dedikçe;
korkuluklarda dallanýr sarmaþýklar,
kaçýp kötü ruhlar, kapanýp mezarlar,
bahar döner sesinin memleketinden,
Cetvelle bölmüþtüm haritalarda sensizlik iþgallerini,
Düþman aklýmýn içine dek sýzmýþtý
piþmanlýk yaralarýmýn zayýf yarýklarýndan,
Bir kulaðýmdan girip
çýkmaz yankýlarda dolanýrdý söylediklerin,
ben ve sen kelimelerin tuzaðýyla...

Ben, sen dedikçe;
rüzgar alaboraya döner,
yýkýp tane tane haneleri,
                  yalnýzlýk salýp harabeleri,
yerle yeksan, selle hazan, senle fizan,
açýlýr bir yol bulup kavuþma patikalarý,
Ben, sen dedikçe...

Çocuk hayalimin uçurtamalarý
            takýlý kalýrdý kulaklarýnýn ardýnda,
gökkuþaðý renkleri çalmaya yeltenirdi,
       beyaz;
               senin teninde kalýrdý,
       siyah;
                kara sevdamda...

Ben, sen dedikçe;
Demedik ne var diye düþünürdüm
þairlerin ilham perilerinin dillerinde,
duyduk duymadýk kalmayýncaya dek,
sen bir tek ve sade senden bilmek,
sayýsýz kez seni seviyorum demek,
Ben, sen dedikçe...

Bozulurdu gün batýma yakýn
             halinden kýskanan güneþ,
daðýtýrdý bulutlara marifetlerini renk renk,
öteden gözlerinden yansýyýnca kara cennet,
bürünürdü üstüne þefkat niyetiyle gün
ve dönerdi geceye suretini resmedip,
Yaþamama galip gelirdi ölümün
ve sönerdi yýldýzlar,
                bir mezarlýk gök hüzün,
                   ben, sen dedikçe...m
Sosyal Medyada Paylaşın: