SÖZ BİTTİ EFSUNUM

Söz bitti Efsunum…
Þimdi sen o muhteþem sesini de,
Beni kahreden cümleleri de yorma ne olursun.
Bir elini beline atýp, saçlarýný rüzgâra çevirip,
Tatlý tatlý gülümserken,
Bir anda eski kabahatlerim aklýna gelir de,
Kaþlarýný çatardýn ya;
Bir türkü gibi filizlenirdi yüreðim.
Bir þiir gibi susmasýný da becerirdi dilim…
Tenin, yüreðinin temsili, ayyuka çýkan!
Bembeyaz…
Omuzlarýn, savaþýn!
Dipdiri!
Saçlarýn ihtiþamýn!
Gökyüzüne savrulan kuþlar…

Ama söz bitti Efsunum…
Yürürlükte olan bakýþlar,
Bizi, bir resim gibi her þeyin ortasýndan anlatýr.
Yetmez, vallahi de yetmez!
Ancak bir annenin doðurmak üzereyken rahim sancýsý
Þu bendeki sensizlik korkusunu anlatýr!
Ama öyle de dememeliyim sana…
Dünya hali, bunu kullanmayasýn!
Mayasýnda sorun yok elbet sevdanýn!
Gönlüm daðlarýna dumandýr!

Ama sözün aþýlmaz engelindeyiz Efsunum…
Kapýlar kapalý deðil!
Duygularýnýn yönü deðiþti…
Adýnýn hakkýný veriyorsun!
Çok þükür Tanrý’ya ki,
Beni seninle sýnadý!
Kolay iþ deme!
Benim için onur vericiydi…
Kaç milyar insan arasýndan yolumuzu rastlaþtýrdý!

Öyle üç Ýhlas bir Fatiha deðil,
Senelerce beþ vakti de birlikte kýldýrdý…
Ne yani sen gideceksin diye,
Bende ruhani deðerlerimden mi gideyim?
Gitmek kelimesini telaffuz etmek de ne bileyim,
Her defasýnda içimden bir parça kopardý…
Otobüs terminalleri yalnýzca ulaþým için deðilmiþ!
Bana bunca zaman sonra bunu öðreten kadýn,
Ver o mübarek ellerinden öpeyim…
Zira bu gözler ilk defa sulandý.

Biliyor musun?
Ben çok hýzlý koþarým.
Asla da yorulmam ha!
Koþarken de beynimin içindekileri boþaltýrým…
Ýþte bu kez öyle olmadý!
Yani sana dair hisler benden daha hýzlý çýktý!
Bu hali eda karþýsýnda benim ayaklarýmýn esamesi bile okunmadý!

Söz bitti Efsunum…
Þimdi yolun yoldaþým da deðil artýk.
Seni bir daha ne zaman görürüm Tanrý’ya kaldý!
Bu çelimsiz, bu soðuk þehrin sokaklarýnda,
Oysa bir sen canýma yoldaþtýn…
Þarkýlarýmýz da öyle yarým kaldý…
Yüzümde güller açtýran,
Gönlümde sýrtý terli þen çocuklar koþturan,
Hiçbir kayýp beni böyle orta yerimden ayýrmamýþtý…
Teþekkür ediyorum verdiðin hizmetlerden dolayý.
Zira emeðini inkâr etmek, büyük saygýsýzlýktý!
Oysa bütün papatyalarým sana idi.
Kýymetiharbiyesini anlamadýn…

Þimdi seninle kurduðumuz bütün hayalleri,
Baþkalarýyla yapacak oluþumuz,
Kiþinin kendi hakkýna girmesi gibi…
Üzgünüm…

Ne bileyim iþte Efsunum…
Sevda deyince akla maðlubiyet geliyor.
Ben ömrümde hiç böyle yenilmemiþtim.
Olsun, canýn sað olsun…
Baharý anýmsatan kokunun da alacaðý olsun…

Söz bitti Efsunum…
Þimdi bütün emeklerimiz beyhude,
Bütün zamanlarýmýz küfürlü,
Aldýðýmýz bütün kararlar yaralý…
Ýki bilet çektik,
Þansýmýza,
Sende kurtuluþ,
Bende esaret çýktý…
Ne diyeyim,
Uðurlar ola Efsunum,
Uðurlar ola!

CENGÝZ ÝNCEER I PORTAKAL AÐACI KÝTABI


Sosyal Medyada Paylaşın: