Çýktýðýn yâr yolunda diken de olur, gülde
Vuslat olmak da mübah, acý çekmekte mubah
Sevgi çetin bir ruzgar narin esmez her yelde
Bile bile katlanýp boyun bükmekte mübah
Yutkunmaktýr Zühre’ce feryat figan çaðlayýp
Cebur gibi bedeni ateþlerde daðlayýp
Razý gelir kadere ellerini baðlayýp
Mecnun’ca göz yaþýný yola dökmekye mübah
Dað delmek de nedir ki yürek daðdan da katý
Zalimine denk gelmek del eyler akil zatý
Biri gelir ruhuna iþler ise Ferhat’ý
Ölümü göze alýp daða çýkmakta mübah
Zamaný gelmediyse Züleyha ne eylesin
Nasýl tutuþtuðunu sorun ona söylesin
Yusuf’un çektiðini kalýn duvarlar desin
Saðýr dilsiz zýndan da aðýt yakmakta mübah
Öyle bir sahne ki bu aþk denilen temaþa
Kimini ahi eder, kimini vurur taþa
Gözünün gördüðünü akýl almazsa baþa
Geçeceðin sýnavdan geri kalmakta mübah
Mehmet Kýlýçel
Soðukdoðulu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.