RUHİ HİSTİR MANEVİYAT

Ýnsan nefsi þehvetine,
Meylediyor o nefsine!
Nice insan gaflettedir.
Teslim olur þehvetine.

Ýnsan hissi ve bedeni
Aklý, fikri ve duygusu!
Yanýltýcý ve meyustur.
Ruhu ona yük oluyor!

Ýnsan esir oldu nefse
Çetin olan mücadele!
Yenilmeyin nefsinize!
Kayýt düþer defterine.

Ýnsan azan o nefsine!
Sahip olsun hislerine!
Galip gelse o nefsine!
Ýnsanoðlu huzur bulur.

O mücerret aklý selim,
Saðduyulu olan insan,
Karanlýktan çýktýðýnda,
Yönelir kul Mevla’sýna!

Ýmanlý kul karanlýktan
Kurtulunca dönüverir
Ruhsal alem sinesine!
Dönüverir Mevla’sýna!

Ruh çýkýnca fezasýna!
Ýnsan dalar deryasýna
Sevaplarýn günahlarýn
O mizan da tartýlacak!

Tecelliyat nur fezadan
Akýyor hep çeþmi þuur
Mevcudiyet ve o umur
Ruhumuza gelir huzur.

Ruhsal gözü açýldýysa!
O insanda maneviyat!
Birdenbire zuhur eder
Maneviyat ruhu sarar!

Ýç huzuru bulan insan
Ukba alem deryasýna!
Yelken açar mevlasýna
Ruhi histir maneviyat!

NAZIM TAÞTAN





Sosyal Medyada Paylaşın: