YETER Kİ !
YETER KÝ !
Geri kalan ömrümde, gönlüme ne düþerse.
Onu yaþayacaðým, kimseden çekinmeden.
Azrail yollarýma, halýsýný döþerse.
Basacaðým üstüne, yaþýmdan yakýnmadan.
Korku duvarlarýný, devirip yýktým çoktan.
Kalmadý hiç bir farkým, yaydan fýrlamýþ oktan.
Bir sebep bulacaðým, bir gün gelip hiç yoktan.
Yürüyüp gideceðim, etrafa bakýnmadan.
Analar gibi kutsal, bildiðimiz topraðýn.
Yýllar boyu baðrýný, deldiðimiz topraðýn.
Bütün canlýlar gibi, geldiðimiz topraðýn.
Gireceðim altýna, çer-çöpten sakýnmadan.
Yeter ki haketsinler, mutluluðu kalanlar.
Yatsýdan önce sönsün, yanýp duran yalanlar.
Bin yýl yaþamasýnlar, zehir kusan yýlanlar.
Öyle keyif çatarak, bana hiç dokunmadan !
Postacýnýn Ýsmail,neden bu kadar doldu ?
Durduk yere birden mi, Onuncuköylü oldu ?
Ýhtiyarlamamýþken, neden sararýp soldu ?
Tek þiirim kalmasýn, geride okunmadan.
(Onuncuköylü Ýsmail SIKICIKOÐLU)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.