Ahhh Annem İle Babam

Sýkýntý ve kederlerimi gam ve tasalarýmý doldurdum kadehe.
Kendi kendimle konuþtum sessizce.
Çarelerimin tükendiði gelince yeniden aklýma,
Yazmakta zorlanan kalemimle yazdým arzu halimi,
Vicdan ve merhamet yoksunu o yare.
Ellerim titriyordu kalemi zar zor tutuyordum zira hava çok soðuktu.
ve sobamý da yakamamýþtým.
Böyle bir günde annemin de sobasýný yakamadýðýndan dolayý aðladýðý,
Gözlerimin önüne film þeridi gibi geldi.
Evin günlük iþlerini yapmaktan çok yorulmuþ,
ve babamýn yorgun argýn iþten gelmesine az bir süre kalmýþtý.
Annem çok maharetli olmasýna raðmen sobayý bir türlü yakamamýþ ve bundan dolayý
Sinirinden boncuk boncuk gözyaþlarý döküyordu.
Babamýn üþümesini hiç istemiyordu.
Soba bir türlü yanmýyordu.
Ev duman içinde kalmýþtý ve dumandan dolayý sevgili annem boðmaca olmuþ gibi,
Ha bire öksürüyordu.
Bende onu gizliden seyrediyor ve haline çok üzülüyordum.
Ama çocuk olduðum için hiçbir þey yapamýyor ve kendimi suçlu hissediyordum.
Annemin “felek tahtýn tacýn yýkýlsýn
Koymadýn murad alim” diye baþlayan ve çok acýklý söylediði türkünün sözleri
Geldi aklýma feleðin ne demek olduðunu da bilmiyordum.
Þimdi anlýyorum ki felek dünya imiþ.
Dünya da rahat yüzü görmediði için iki yakasý bir araya bir türlü gelmemiþ.
Sitem ve isyaný dünyaya imiþ.
Týrnaðýna gelmeyen akranlarýnýn keyfine diyecek yokmuþ,
Ve bir dedikleri de iki olmuyormuþ.
Bundan dolayý hayýflanýyordu.
Babam da annem gibi çok gayretli çok maharetli bir zatý muhteremdi
Ama elle tutulur bir mesleði olmadýðý için geçim sýkýntýsý çekiyordu.
Öylesine çalýþkandý ki iki üç kiþiye bedeldi.
Babamýn sesi çok güzeldi yüzde yüz Kazancý Bedih gibi söylüyordu.
Genellikle makamý çok dertli sözleri de çok manidar olan uzun havalar okurdu
Uzun kýþ gecelerinde sohbetlerine komþularýmýzýn çoðu katýlýrdý.
Ve babamý can kulaðýyla dinlerlerdi.
Birbirinden manidar duyulmamýþ atasözleri vecizeleri tekerlemeleri vardý.
Dinleyenler mest olur peþ peþe tavþankaný çay içerlerdi.
Ve zamanýn nasýl geçtiði bilinmezdi.
Annem, ömür miadý tamam oluncaya dek rahat yüzü hiç görmedi.
Göz gözün görmediði sisli bir günün sabahýnda bana gelirken,
Bir öðretmen arabasýyla iþe giderken, anneme çarpmasý neticesinde,
Adýmýn “Ýbrahim Halil Demir ve üniversitede hoca olduðumu söylemiþ” Beyin kanamasý geçirmiþ ve Hemen ruhunu teslim etmiþti.
Haber bana ulaþýnca deliler gibi ne yapacaðýmý bilemedim.
Haber devlet hastanesinin morguna gittim.
Savcý bey hemen ölüm raporunu hazýrladý ve yýkama ve kefenleme yapýldý.
Yeni köy mezarlýðýna defnettik.
Babam periþan bir haldeydi ama çok da metindi.
Zira çok iyi biliyordu ki topraktan geldik gidiþ muhakkak tekrar topraðadýr.
Annemin ölümünden sonra babam çar naçar olmuþtu.
Hanýmýn ona olan elli yýllýk sadakati sevgi ve muhabbetinden dolayý evlenmek istemiyordu.
Ama bazen de kendine bir can yoldaþýnýn da olmasýný arzu ediyordu.
En çok da evlenmesini ben ve eþim istiyorduk.
Diðer kardeþlerimin tamamý babamýn malý azalmasýn diye evlenmesine
Hiç mi hiç taraftar deðildi. O da evlenmedi.
Evlenmedi ama çok sýkýntýlar çok kederler çekti.
Bizi hiç aciz etmedi ama terbiyesiz, iz’ansýz, görgüsüz torunlarý onu hem çok yordular.
Hem de çok þeyini çalýp sattýlar.
O da bu üzüntüye dayanamadý ve perþembeyi Cuma ya baðlayan gecenin akþam namazýný
Kýlarken, asil ruhunu yerin göðün sahibi her þeye kadir olan Allah’a teslim etti.
Cebinde taziye masraflarýna yetecek kadar dahi parasý vardý.
Taziyesine gelip gidenlerin haddi hesabý yoktu.
Annem de babam da bir ömür boyu rahat yüzü görmediler.
Ama her þeye raðmen þeref ve namus abidesi olarak son nefeslerine kadar yaþadýlar.
Ne mutlu bana ki böyle bir anne ile böyle bir babanýn evladýyým..
Rabbim, ikisine de yüzlerce kez binlerce kez gani gani rahmet etsin.
Rabbim, mekanlarýný cenneti ala etsin.
Onlarla her daim övündüm ve son nefesime kadar da onlarla övünmeye devam edeceðim.
23-25/ Ocak/ 2023





Sosyal Medyada Paylaşın: