Düþmüþtü zalimin, pençesine Baðdat, Ordusuyla sefer etti Sultan Murat. Vardýlar Baðdat’ýn yükselen suruna Baþ vezir varmýþtý, Sultan huzuruna; -Hünkarým yaklaþtýk, Baðdat-ý Þerife, Burada bir türbe var, Ebu Hanife, Gerektir ziyaret yapýnýz oraya, Sonradan baþlansýn bu muhasaraya, -Anlamadým nedir gereksiz telaþa? Kaybedecek vakit, var mýdýr ki paþa! Hemen muhasara baþlasýn tez gidin, Çabuk müjdesini isterim bu fethin!
*** Baðdat’ý fethetti, O Sultan Murat Han, Ebu Hanife’ye koþtu, hiç durmadan; -Ey imam rüyada görürüm kaç yýldýr, Buyururdun, "zulüm var ordunla kaldýr." Hasretle doludur, her gecem gündüzüm, Fethetmeden önce, sana yoktu yüzüm, Baðdatýn fethi az önce oldu tamam, Ben geciktim affet, sen ey büyük Ýmam!
*** Günümüzde haçlý iþgalinde Baðdat, Müslümanlar ise, yatakta çok rahat. Ya zulme yol verip de yardým edenler? Ya düþmana ikmal, yapmaya gidenler? Baðdat yakýlýyor, kol geziyor zulüm, Durumu demeye, varmaz benim dilim. Duygular mý öldü, alýndý hafife? Ah u vah ediyor, bak Ebu Hanife.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ekremsama Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.