Sen gelmelisin bence Közde künefemizi yapar, Kalan közle kahvemizi yapar, Huzuru yudumlarým gözlerinde. Sesinle ýslanýr,nefesinle kurulanýrým. Damlayan yaðmur yüreðime cesaret, Ruhuma ilaç olur Zaten yaðmurda yaðmak üzere Sen gelmelisin bence...
Daha bir asi Daha bir baþka yürekliyim bu ara Daha bir sessiz Hatta daha bir gözükara Ben benden gitmeden Sen gelmelisin bence...
Uzaktan uzaða akarýz gerekirse, Kimseler bilmeden sessizce, Yaþarýz aþký kimseler görmeden, Zaten aþk yürekten olan deðil midir? Karanlýðý mutluluðumuzla aydýnlatýr, Solan umutlarý yeþertiriz Doðan güneþle... Bedenime topraklar düþmeden Sen Gel Bence.... Mehmet YETEK 23.01.2023/Antakya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet YETEKK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.