MEVLA İLE MEVLANA

Amel etti inancýnýn gereði
Damlalar çaðlayýp ummana döndü.
Hoþ görünce sevgi kaplý yüreði
Verilen her mesaj insana döndü.

Yorulmadý hoþ görüyü bulalý
Taþtý kanaatte karar kýlalý
Muhabbet kabýnda sevgi olalý
Ýçen murat aldý, sultana döndü.

Hoþ görü, Habib-i Ediple baþlar
Gönül pazarýnda bir baþka baþlar
Hacý Bayram ile Hacý Bektaþ’lar
Hükmü hekimleþip lokmana döndü.

Enginlikten kýymetlenir yüceler
Hesap sorar hesap verir geceler
Kendi lisanýnca Hakký heceler
Kâinat-ý kebir Furkan’a döndü.

Nazara verdiði güzel, bezenir
Usta olan, eserine özenir
Ölüm, bir manada vuslattýr denir
Seven, sevgiliyi seyrana döndü.

Neyde naðme oldu, inler nefesi
Zaman zayi etmez hoþ gelir sesi
Hoþ görü üstüne bütün bestesi
Kýtlýkta bal yüklü kervana döndü.

Sevgi denen maya gizli özünde
Yaratýlan hoþtu onun gözünde
Anlayana öðüt vardý sözünde
Mesnevi, divan-ý erkâna döndü.

Celaleddin celallenmez derlerdi
Ýnsan olmak idi onun tek derdi
Girdiði gönülü mesut ederdi
Acýlar aðrýlar dermana döndü.

Hoþ görü gösteren hoþ görü bekler
Anne þefkatiyle büyür bebekler
Koparsan da ayný kokar çiçekler
Tüttü Gözükara’m dumana döndü.

Seyr ü Sefer (sh. 170)

Sosyal Medyada Paylaşın: