Sanki hiç yabancý deðilim ölüme Ne bilim Sanki daha öncede ölmüþ gibiyim Tarifsiz bir his bu Anlatamýyorum... Kocaman bi mutsuzluk oturmuþ küçücük kalbimin üzerine Ýliklerime kadar can çekiþiyorum Bir damla nefesin yeri kalmamýþ ciðerlerimde Boðuluyorum Öyle çürük binalar inþa etmiþim ki beynimin her köþesine Göçük altýnda kalmýþ binlerce hayalimle beraber..ölüyorum ...
Aslýnda Göründüðü gibi deðil di hiç bir þey Mesela gecenin aðarmýþ saçlarýydý yýldýzlar Utancýndan yüzünü sakladýðý içindi bu karabulutlar Ben kendimi aynalarda deðil, Güneþin ýþýltýsý ile suya düþen suretimde deðil, Ýþte gecenin karanlýðýnda gördüm .. Tüm mecalimi yitirdiðimde Ve artýk gözlerim açýlmamak üzere kapandýðýnda Beni karþýlyacak olan o karanlýðýn yabancýsý deðilim ben Bizzat kendisiyim .. Ben Profesyonel acý çeken Bir mutluluk acemisiyim..
Sosyal Medyada Paylaşın:
FIRAT EZEL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.