HÜZÜN

Akþam hüznü çöktü omzuma
Yollardayým avare ,gayesiz, çaresiz
Gökyüzü yarý karanlýk, kalbim gibi
Ayaðýmýn altýnda ezilen kuru yapraklar..

Son damla indi alnýma akasyadan
Dallarda ne kuþlar kalmýþ, ne de yuvalar
Kollar kýrýk, kabuklar yarýk , arada karýncalar
Haylaz ellerde tarumar olmuþ gönlüm

Yürüyorum yüzlerce kez arþýnladýðým caddeden
Ne çöpteki kediler , ne göz ucuyla bakan birisi ilgimi çeker
Þu ezan ne zaman baþladý, ne zaman bitti hayret..
Yolda mýyým? kaldýrýmda mý? kýraatte mý? rükûda mý?

Bu ne yaman yük benim Allah’ým
Bedenim ne günahýmý kaldýrýr ne hayalimi
Ver heveslisine fani dünyayý
Bir lahza gülþen , bir lahza gülizar , bir lahza neþe

Yok olmadý .. ben bu sýnavý geçemedim
Kulvar yanlýþ, yollar yanlýþ, vakit hepten geçmiþ
Rüzgar kesik, ay ýþýðýnda harman..
Vakit tamam ne soruyu anladým, ne cevabý buldum.


Sosyal Medyada Paylaşın: