Ama bilsen var ya..! Hep senle kaldým. Giden neydi bilmedim..! Ama ben var ya ben deðildim.
Gözlerimden gözlerinle baktým hayata, En çaresiz dehlizlerimde bile güç verdi, sevmeyi bilen gözlerin, Hep benimleydi…
Yalnýz þunu da bil istedim..! Giderim demekle olmuyormuþ, Gittikçe yaklaþýyormuþ insan, Ne desem ki..! ben deðil sen söyle; Bir rüyaydý de, Bir hayaldi de, Bir varmýþ bir yokmuþ de, Ne dersen haklýsýn, ne dersen öyle de…
Ýyiydin sen, Ben…..ahhhh ben, Ben deðildim, Ýyi deðilim ben, Bir rüya gibi uyandým uyandým ben.
Ýþte var ya geçerken uðradým Çok özledim seni çok özledim, Geçerken uðradým…
Bir anlýk görmek bile bin yýllýk heyecan yaktý içimde… Beynimde devreler yandý, Gözlerim buðulandý, Sevdama har’ýn ulaþtý, Yandým,kavruldum,piþtim ben…
Çözüldüm, öyle bir kanatsýz buluta dönüþtüm ki, bakýþlarýmda kocaman bir hüzün, Kalbimde sýcacýk bir sevincim oldu. Dedim ya anla artýk..! Gördüm seni sesini duydum, Geçerken uðradým.
Uyandým… Yalnýz deðilim artýk..! Maziye dalýp uzaklara bakan, resmini de alýp hasretin yoluna düþtüm…
Ýþte Ruh-u Revan’ým, Kalp Çiçeðim, Ömrümün Can Özü,Gözlerimin Rengi…
Geçerken uðradým… Sevgilerin en güzelini yaþa..! Sosyal Medyada Paylaşın:
Musa Aslansofuoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.