SUSTUM!...

Bir sen vardýn içimde, daðlar kadar yüksek,
Bir sen vardým içimde, deryalar kadar derin.
Nasýlda bakakaldým ardýndan titrek titrek
Güneþten yanan baþým, þimdi çok serin..

Sustum!..
konuþmak istemiyorum artýk.
Kelimeler… gýrtlaðýmda düðümlendi adeta.
Kimseler duymasýn çilemi, ýzdýrabýmý.
Dilime dolandý. Kelimeler, cümleler.
Konuþtuðuma piþman etti beni heceler…

Sustum!..
acýlarýmý anlatmamak için…
Bilmeyin… ne denli acýlar çektiðimi,
Kaybettiklerimin ne olduðunu görmeyin.
Belki zehirdir kelimelerim, duymayýn…
Ýnsanýn kalbinde, kapanmaz yaralar açar,
Belki de insanlar, benden kaçar…

Baþka bir denizde yüzüyorduk sanki…
Korkuyorduk derinlere dalmaktan.
Her þeyi olduðu gibi kabullendim artýk
neden incittin diye sormuyorum..

Her þeye deli gibi koþan, bence divanedir.
Seni tanýdýðým gün, bayramýmdýr, seyranýmdýr.
Bu can, senin güzelliðine hayrandýr..
Yüreðime basamadým belki doyasýya ama…
Ýçimdeki sevgiler, etrafýnda pervanedir.

Taþ duvarlar örülü sanki aramýzda,
Beni, ateþe döndürdün, biliyor musun?
Ýçimde, yanar ateþin söndüremiyorum.
Kor alev olmuþ yanarken ta ciðerim,
Söndürecek tek þey, o serin nefesin..

Suskunluðumu kimse anlayamaz,
Kimse bilemez, içimdeki duyguyu.
Bir sen vardýn, beni anlayan.
Sende buldum, Ben bu olguyu…

andelip. 20,01,2023
Sosyal Medyada Paylaşın: