YİNE GEÇ KALDIM...

Çok þiirler yazdým senden öncesi
Yandým diyerek yalan söylemiþim
Yaþarken kýymetini bilmediklerimiz
Yürüdüðüm toprakla bir oldu þimdi

Ne ihanetler yazdý tuttuðum kalem
Ne hüzünler aðladý mýsralarýmda
Çaresizlik gizliydi dökülen gözyaþýmda
Sevgi uðruna hiç dayanmazdý kaðýt
Sensizlikte hep vardý biraz aðýt

Yazdýðým son þiirimi astým
Hüzünle ördüðüm duvarýma bu gün
Gözyaþlarý içinde yine sesizce
Sönmedi içimin kor ateþleri
Gecelerim ayazdý hemde zemheri

Kar yaðýnca izleri silinirdi hani
Sen gitti ya bir daha dönmedin geri
Bu ömür zindandýr gittin gideli
Yokluðunla kavruldu oldu bir deli
Bensiz topraðýn altýna girdin gireli
Bitmeyen kabuslar býrakmaz beni

Bir gül verirken çekinirdim
Gülerdim utancýmdan
Þimdi aðlaya aðlaya
Demet demet gül getiyorum
Bensiz yattýðýn
O taþtan mezara
Seni benden çok saran
O kara topraða
Haykýrarak söylesemde
Aðlamaklý sitem dolu sözlerimi
Bir daha toprak verirmi
Herþeyden çok sevdiðim seni
Ve ben
Her zaman ki gibi
Yine geç kaldým
Affet canýmýn içi
Özür dilerim...
Topraðýn içinde yine yalnýz býraktým seni...

Kaynarcalý (Özkan Demir)

Sosyal Medyada Paylaşın: