kimsenin ölmeyi beceremediği elim bir kaza
kaþýdýkça derimi böyle hýrçýn ve týrnak kopmasý
inancým tam bir gömü mutlaka çýkacak
kýrk iki yýl boþuna mý yaþadýk saklamýþtýr birileri elbet bir travma,
soluklanalým biraz diye dirilmek musalla taþýnda
yeni ölen biri için cemaate þaka gibi geliyor,
herkes aðýrlýðý kadar toprak sahibidir göðsümde
ama senin ellerin teyemmüme çok yakýn inanýlmaz bir durum bu kabul edelim
en son tokalaþmamýzla toplamýþsýn saçlarýný bu bir organ sayýlmadý hiç
Çine kadar bir yalnýzlýk var aklýmda trenle gidilen
vagonun birinde aðýr islamcýlar ille de yeþil olsun diyor terk edenin rengi
þükretmek iki haftalýk erken ölen bir bebek deðil midir bir daha ki
aymazlýðýnýza, arkadaki vagonda lacivert bir at koþuyor treni geçmek için
atýn aklýnda tek soru baþýmý okþayan o el için deðecek mi bu yorgunluk
atý sevdin,
son vagonda babasýný arayan çocuk verilen 10 dakikalýk mola deðilim diyor
þivesi bozuk dayýya
bilet yerine geçiyor bazen kesilen bilek
tehdit olarak algýlamasýn bu durumu bu tren ,cana kasteden yalnýzlýk için ekspertiz raporu
gibi düþünelim hak etmeyi
ettin
makiniste seni soruyorum daha var mý diye
bir saat daha var diyor
mümkün deðil diyorum bitmesi lazýmdý þimdiye kadar
geriye ellerin kalýyor
aniden çýkýnca gözlerim raydan
kimsenin ölmeyi beceremediði elim bir kaza diyorlar bu yalnýzlýða
desinler.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.