Sen gittiðinden beri dalgalar hiç susmadý Güneþ doðmadý, yaðmur yaðdý, kar tipileri! Isýnmadý asla el huzursa uðramadý Aðýt selleri ile sürüldü dirileri…
Sen gittin ya cehennem yaþattý buralarý Toprak çatladý dudak gibi, ölüm tarlasý… Hayr eller açýlsa da kabul olmaz duasý Gören olmadý asla sineði, sivrileri!
Nefes aldýrmadý hiç korona virüsleri Edna yanardað lavý toz bulutu süsleri! Açýlmadý kapýlar, barýþmadý küsleri Ne komþuluk ne dostluk kalmadý birileri!
Dinlediðin son türkü kulaðýmda sarsýldým Bir gün dönersin diye inan ne çok yanýldým Sen gittin gideli yar baðlamaya darýldým Aþk adýna ne varsa unuttum ezgileri…
Yoksa son nefesimi veririm de öldüm mü? Yataðýmda ecelin sancýsýyla soldum mu? Yokluk fýrtýnasýnda meyve gibi oldum mu? Tutmuyor artýk kalbim tahtasý çivileri!
Saffet Kuramaz, 17.01.2023, Ankara Sosyal Medyada Paylaşın:
saf şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.