SARRAFIM SARRAF
Ayrýk otu idim, kimsesiz arýk!
Ayaz vurdu ama, köklüce kaldým.
Sýrtýmda bir aba, ayakta çarýk!
Bahtýmý rüzgârýn önüne saldým.
Poyraz okþar idi, hergün saçlarým.
Kýraðý olurdu, benim taçlarým!
Yüreðim bilmezdi, neydi suçlarým?
Büküp de boynumu hep mahzun oldum.
Kalýr mý kar boran, kalýr mý ayaz?
Gün oldu bahtýma, ýþýladý yaz!
Kardelen oldum da, eylemedim naz,
Bahar sevinciyle gönüle doldum.
Bilirim insaný, sarrafým sarraf!
Yüreðim temizdir, olurum arraf!
Sevip de sayana, bu gönlüm bir raf!
Cevher olup nice gönüller aldým.
Arraf: olaylar arasýndaki benzerlik ve iliþkileri tesbit ederek geçmiþ ve daha çok gelecek hakkýnda tahminde bulunan kiþi.
KARDELEN(Ayrýkotu)
17.01.2023
Tülay Sarýcabaðlý Þimþek
Dinar/Afyonkarahisar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.