.Ertrafým benlik suyuyla sarhoþ olmuþ uyur gezerler. Korkunun girdabinda uçurum kenarýnda bir çalýya tutunmuþ çaresizler.. Kuytularda gizlenmiþ kinin,þiddetin ve kýskançlýðýn. Efsunuyla çinayetler iþleyen paniklemiþ yolcular. Bir köþede kendinden geçmiþ, orda burda anlamsýzca gezinen . Ve nefes almalarýna raðmen yaþamayan,ölü canlýlarla dolu.. Çünkü bilir ki huzur ancak sevginin olduðu yerdedir.. Ýnsan en çok kendine inanýr ve en çok da kendiyle kanar... Evet ölüm bir yok oluþ deðil ama.. Mutlak suretle.. Yeni bir ilkbahara uyanacaðýz..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Noah Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.