Ýþim düþtü belediyeye, Dönmüþlerdi aç kediye… Ben dayýsýz ciðer, Bir aþaðý bir yukarý, Kaþe imza mühür, Harç kestiler üçer beþer…
Gönderdiler vezneye, On aylýðým gitti birden, Sýrýlsýklam oldum terden… Daha gelmeden kendime, Baþka bir amir esti, Üç fiþ birden kesti…
Al bunlarý yaptýr gel, Tedaþ Meski Vergi Dairesi, Uðradým hepsine, Onlar da aldýlar harç… Baktým ödediðim makbuzlara, Aldýklarýnýn hepsi haraç…
Vatan millet Sakarya, Vallah billah tillah, Hepsi yalan hepsi palavra, Bunlar var ya! Ýliðimize kadar emdiler, Hayat bize angarya…
NOT: On yýllýk iki katlý müstakil evim vardý. Alt katý fýrýna kiraya verecektim. Ruhsat istediler. On beþten fazla fiþ kestiler. En çok zoruma giden inþaattan toprak çekme ücreti oldu. Ben binayý yaparken sokaktan bile geçmeyen belediye, temelden çýkan topraðý çekme parasý aldý benden… Arsa çukur olduðu için on iki damperli dolusu toprak getirtmiþtim. Belediye olmayan topraðý çektim diye benden para alýyordu… Ben bu paralarý öderken, belediye baþkaný yapýlacak AVM için iþadamlarý ile rüþvet pazarlýðý yapýyordu. Bir gün önce yapýlan mitingde, vatan millet Sakarya diye milliyetçilik nutuklarý atýyordu… Ýçimi bir siyasiye döktüm. Aynen þöyle dedi: “Bana söyleseydin üç kuruþ ödemeden sana ruhsatý alýrdým…” Üç öðretmenlik maaþým boþa gitmiþti…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.