UTANSIN

Ruhumun hicran köþesi yýkýldý
Ýçimde sana dair aný kalmadý
Yýkýldý Dünyam ocaðým yakýldý
Beni senden alan felek utansýn

Damla damla olup aktýn gözümden
Süzülüp su gibi gittin özümden
Ben caymazdým da verdiðim sözlerden
Sana inanan þu gönül utansýn

Her aný birgün gelip unutulurmuþ
Yüreðim kendini böyle avuturmuþ
Senin yolun meðer hasret yoluymuþ
Kalbimde yeþeren hasret utansýn

Büyüse sevgim dað olsa ne çýkar
Sen o daða kar olup yaðamadýn ki
Adýna yazmýþým tüm þiirlerimi
Hâlâ seni yazan kalem utansýn

Beyhude aþkýnla tükendi ömür
Dili lâl eyledim gönlüm ahuzar
Ömür viran oldu kalbim bir kömür
Öze vuslat yazmayan yazgý utansýn

Yeminler bozsam da senle kýrk kere
Tövbe eder gönül yine biçare
And olsun bir daha dönmem geriye
Seni aþk diye yazan kader utansýn

Çöl ortasýnda bir damla su gibi
Ummanda açan gonca Gül gibi
Göklerde kabul olmuþ bir DUÂ gibi
DUÂ diye açýlan elim utansýn




Sosyal Medyada Paylaşın: