KATAR KATAR ...

Bir tren istasyonunda yedim dip dalgasý vurgununu gözlerinden.
Yelkovan akrebi kovalamaktan vazgeçti yokluðunda
Gözyaþlarým avuçlarýmý doldurduðunda
Zamansýz sancýlar sardý yollardaki duraklarý...
Hangi düþe baþlasa yüregim,
sevinci hapsoldu boynundaki al yazmaya.
Gün kýzýllýðý çalarken geceyi gündüzden
Bir tek iþareti bekledi yorgun sözcüklerim
Ne ben duydum sesindeki sessizligi
Ne sen gördün sallanan mendilleri
Nasýl geçtiyse katar katar trenler bensiz gönlünden
Her istasyonda yazýlmamýþ bir mektubum kaldý sana.
Düþlerimi yükledim isli bir þimendifere
Duman duman savurdu gectigi bozkýrlara...





Not: Resim çalýþmasý bana aittir.
Sosyal Medyada Paylaşın: