Öldürdün beni. Sen akýp giderken bir nehir gibi zaman; Kýrdýn dallarýmý hiç acýmadan. Sevinçle bak hadi þimdi arkamdan. Öldürdün beni ! ... Öldürdün beni yaþarken. Hemde daha bir çocukken. Ne çabuk büyümüþüm ki, farkettim kalleþliðini dünya! ... Yaþanacak cennetti adýn güya? Vijdansýzaymýþ hep rabetin; bizi niye görmedin ! Kurbaný olduk iyi niyetin. Öldürdün beni ! Sana býraktýðým halde her þeyini. ... Mezar ettin sonunda can dediðini. Toprak aldý geriye bedenimi; Ruhum göçtü sanki, gönlüm cenaze evi. Öldürdün beni. ... Giydim sýrtýma sonunda, Delik deþik edilmiþ, sedef saplý hançerle, sýrma telle dikilmiþ, o gül renkli kefeni. ’Aþk’ile vurdun da yüreðimi; Öldürdün beni ! ... Bir candý borcum sana. Aldýn emanetini... ... Nigâr Güler.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nigar Güler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.