Bu yýl yara, bir hal oldu Lal gezer sýrý koynunda Her kýzdýkça saçý yoldu Sel oldu, teri koynunda
Düþen uzak elde bunar Gözlerini, duman sarar Ne yurdu, ne kabiri var Derdidi, kârý koynunda
Bi goncadý gönül gülü Kaldýramaz, soðuk yeli Baða deðse, hoyrat eli Ýç eder, narý koynunda
Kulun, baþ belasý ölüm Kader bu gizemli gelin Uzak yerde açan gülün Bal gezer arý koynunda
Þerifoðlu’m bak niyete Küle döndün tüte tüte Ne lüzum, var vasiyete Kabirin, yeri koynunda Söz: Koyun; kollar arsý kucak, göðüsle giysi arasý (Güncel Türkçe sözlük)
Ali Eliþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şerifoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.