HEYHAT!

Ne sen,
Ne öteki,
Nede sonraki,
Unutuyorum hatýralarý,
Kayboluyor geçmiþ,
Tenhalaþýyor yaþantým,
Tükendi duygularým.
Verilse bir fýrsat
Ýsterim genç olmayý yeniden.
Bu ben miyim? Heyhat!..

Bir yaným ýssýz bir ev,
Yaný baþýmda tedirginlik.
Ýçimde telaþ,
Kaçýyorum her gün görüþtüðüm komþudan.
Ne ekmek kaygýsý kaldý, ne aþ,
Görmeden veriyoruz savaþ.
Ýllet, uçuþuyor etrafta,
Kimde karar kýlacaðý meçhul!
Uykularým kaçkýn,
Bu ben miyim? Heyhat!..

Han duvarlarý gibi yalnýz,
Aðrý daðlarý gibi soðuk,
Yüzüme baka-baka kararmýþ,
Asýk suratlý hastane, boðuk,
Yorgun, bitkin, ucube mekan,
Bitmez geceleri olur zindan,
Güler yüzle terapi olur insan.
Kararmýþ gönül duvarlarý,
Ben yandým,
O da yanmýþ.
Gülmemiþ yüzüne baht,
Yaþamda od’a yanmýþ.
Hatýralar gibi eskidim,
Bu ben miyim? Heyhat!..
20.4.2021 Emir Þýktaþ
"Yaþananlar Kaldý Hatýralarda" adlý þiir kitabýmdan..
Sosyal Medyada Paylaşın: