ŞAİR ÖLÜMÜ

Ýki yýl oldu dostum
Buralar bildiðin gibi...
Sýfatý hâlâ "yalan" olarak yazýlýyor tariflere koca dünyanýn
Allah rahmetini kesti
Sulayan da kalmadý zaten hece topraklarýný
Günden güne seyreliyor þiir aðacýndaki yapraklar
Yaþasaydýn, gülmekten ölürdün!
Bozacý, þýracýya vekalet vermiþ
Körler, saðýrlara davet organize ediyor salyalý masalarda
Þiiristan toz duman, öz özü görmüyor!
Ýyi tarafýndan bakýp teselli ediyorum kendimi
Siz, kurtuldunuz belki de...

Adam gibi adamdýn, neme lazým
Yaþantýn çoðu kimseyi özendirirdi ya
Ölümüne de en çok (belki de tek) gýpta eden ben oldum.
Þair dediðin adamýn
"Ölüyorum" demesi bile þaka zannedilmeli ambulans þoförü tarafýndan
"Zehirlendim" dediðin ekip otosu
(Belki bir sarhoþ, belki deli, belki de þair diye düþünmüþ olacaklar ki)
"Yav hee hee" diyerek tebessümle uzaklaþmalý yanýndan, yörenden.
O durgun ve ýssýz deniz kenarýnda,
Çadýrýnýn önünde,
Ölümü oyun zanneden "yaren" ismini verdiðin sevimli fino yalayacak otuz yýldýr kimsenin öpmediði yüzünü
Þair dediðin senin gibi ölecek, neme lazým
Gören herkesin ölesi gelecek...
Þair, senin gibi ölecek
Ve bir kurþun kalem öksüzlüðüyle gönüllere gömülecek...

Vefatýnýn ikinci senesinde, usta þair Üzeyir Afþar dostumu rahmetle anýyorum
Bu dünyada olmadý, orada mekaný cennet olsun inþallah
Ali ERDÝNÇ
Sosyal Medyada Paylaşın: