Değmeliydi Gönle
Ne kadar da tebessüm edersen et
Ve hatta tüm cihaný ser öne de deðersiz
Dýþtan deðilki sevgi denen, içtenliksizse önemsiz.
Zamana ve mekana uymak bilmez
Saftýr özü þekle gelmez
Vicdandan çýkandýr nihayet
Asla karþýlýk beklemez.
Ýlinti kurduran bize kan baðýmýz deðildi ki
Gönle su serpen sevgiler, onlar hep beklenilendi
Adýna ister gönül de ister isen de can baðý
Yürekte var izleri, aþarsýn zorlu daðlarý.
Önce kýrýp, derdest edip
Hakkaniyetliyimi sanma edep
Çýkarken kelimeler dilden
Estirdin kaoslarý dünden
Býrakalý hayli oldu, dümenin baþý deneni
Savursun esen yel artýk, insan denen þu bedeni.
Anlatmak ne zor iþmiþ usta
Bilirsin ve fakat yetmez
Kelimeler kifayetsiz, çabalar boþ hem de yersiz
Kader denir elbet buna, yine de sen hep çabala
Sýðýnma çaresizlikte, düþler olsun yarýnlara.
Çarçabuk vazgeçilemez, hayat bu kimseler bilmez
Daha yaþanmadan yarýna, þerle bakmak hayýr vermez.
Her sayfasýnda biz varýz, roller seçer hem oynarýz
Güzelden iyiden yana ilhamlarý arayanýz.
Kimse vazgeçmesin derim ben,
Yarýnlar kurulur günden
Karanlýklarý aþacak, omurgayý doðrultacak
Ta içten kor gibi yakacak umutlarýna sarýl sen.
Düþsek bile çok aþaðý, sen bakma zemine, sakýn
Bulursun çýkacak gücü , zorluklarý atlatýrsýn.
Ýniþleri, çýkýþlarý, aþýlmazlarý da olsa
Üst üste þu dertler, sabýr taþýmýz çatlasa
Nihayeti var gelenin, gecesiyle yaþanýrken
Elbet dönecek güne bu, aydýnktýr o beklenen.
Özümüzde dik durmalý, varsýn eðilsin baþýmýz
Heyecaný korumalý, o bizim ekmek, aþýmýz.
Hayatý güzel okumak, bence asýl duraðýmýz.
O zaman deðer de gönle, bir güzel söz saçar ýþýk
Ýþte o vakit yenilir, mutluluklar kaþýk kaþýk...
Oðuzhan KÜLTE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.