Nefs-i Emmâre

Gökyüzünde arama aþk gönülde bakîdir,
Her yanýný sarýpta görmeni bekler senden,
Sahibini sorarsan aþk dolduran sakîdir,
Gönlünü yâre verip bir mâna ekler senden.

Lezzet alamaz ruhun hayatýnda aþk yoksa,
Aç ve periþan hâlde yeryüzünde gezersin,
Þayet O’na varmýþsan yüreðin aþka toksa,
Tefekküre yeltenir hakikâti sezersin.

Yokluk alemindeyken varlýða adým attýn,
Etle, kemikle, ruhla eriþtin insanlýða,
Yaþarken kýsa ömrü nice hoþ nimet tattýn,
Arkana bakmayýnca büründün karanlýða.

Gafletin pençesine sýký sýký sarýldýn,
Göremedin gerçeði âmâ oldu gözlerin,
Yalanlarla avunup hakikâte darýldýn,
Yanký yaptý zindanda hakikâtsiz sözlerin.

Þimdi beni duy nefis senin devrin son buldu,
Ýmrendiðin hayatýn, sâlâsý okunuyor,
Sana kulak verince tabiatým bozuldu,
Bunca yýlýn hebâsý kanýma dokunuyor.

Ellerin eþliðinde dil yüreðe tercüman,
Dökülen nedametle gönül ferâha erdi,
Hakk’ýn azametiyle yerle bir oldu güman,
Hakikâtin yayýný gaflete doðru gerdi.

Sosyal Medyada Paylaşın: