Umut

Masal olamayacak kadar siyah kelamlar
Gözleri mor(g)a çalan çocuklar
Ve yazýlamayan hasretler var
Parmak uçlarýmda...


Bir gece saatin üçünde
O fotoðraf karesinde
Umut’un ince kirpiklerinde
Yaþamý düþündüm
Ve yaþanmamýþlarýný bir hayatýn
Umut’un göz bebeðinde...


Gecenin üçünde
Uçsuz bucaksýz yollar düþtü içime
Yokluðu düþündüm
Gidemeyecekti bir çocuk babasýna
Babasýnýn elindeki uçurtmaya
Ayaz vurdu içimin yollarýna
Çok üþüdüm...


O gece bir þiir olmanýn niyetinde
Ve olamamanýn nihayetinde
Ölüm kaç dizeye bedeldi
Uzun uzun düþündüm...


Ecelin emellere galip geldiði bir hikayede
Altý çizili cümlelerin
Soluk renkli hüznüne büründüm
Kýrýldý kelimeler
Kanadý bir çocuðun sesinde
Yazýlamadý þiiri
Ve okunamadý gecenin üçünde...


Ölümün ve ayrýlýðýn ayný baktýðýný
Bir çift gözde öðrendim
O fotoðraf karesinde
Umut’un gözleriydi gördüðüm
Ve çiçeksiz bir bahçe
Sonsuzdu soðuðu ayrýlýðýn
Kokusu "yokluk"tu ölümün de...



Sözün balla kesildiði pembe coðrafyalar
Kekik kokusunda büyüyen çocuklar
Ve baba kucaðý
Yok bu þiirde!


Ama biliyorum, gülecek Umut
Babasýnýn elinden tuttuðu bir düþte
Çiçekli bahçelerin ve renkli uçurtmalarýn içinde


Ama yazamayacak onun þiirini hiç kimse
Gecenin üçünde...


Büþra Nazlý
Ocak’2023
Sosyal Medyada Paylaşın: