Zaman hüzüne yenilmiþ mateme bürünmüþ bir hal almýþtý, Öyleki mor yeþile turuncu kahveye beyaz ise kýrmýzýya çalmýþtý, Ölüm sessizliði içinde iken evren aniden bir gürültü kopu verdi,
Zamanla alay edercesine gök yüzündeki onca yýldýzlarý, Bir birine katan cilveye esen sert bir rüzgar esmeye baþlamýþtý, Olan bitene aldýrmayan özlemin doruklarýný yaþayan bir çift vardý,
Durgun denizin suskun martýlarýn eþliðinde ay þahitlik ediyordu, Þaþkýnlýklar içinde bir an yaþiyordu bir birini hiç tanýmayan o çift, Sarýlarak bir birinin terine uyum saðlayan tenlerini hayretle izliyorlardý,
Olan biteni gören kalabalýk gitmek için aceleci davranmiyordu, Doða zaman insanlar bu þenliðe sanki þahitlik etmek istiyordu, Her birinin mazilerini süsleyen duygularý gün yüzüne çýkýyordu,
Tabiatýn kendilerine sunmuþ olduðu bu anýn tadýný çýkarýrcasýna, Biraz burukluk ve birazda sevecen bakýþlarla gecenin bitmesini, istemiyorlardý her þeyi unutup kendilerine yeni bir yol çiziyorlardý...!