Her günün ardýndan Sancýlý bir hava birikiyor Bulutlarýn renginde. Öylesine acýtýyor ki yokluðun. Okuduðum senli her hüzün cümlesi Yakýp Yýkýp Savuruyor beni yerden yere.
Bir þarkýnýn baþlangýcýnda baþlayan ney sesi Bir kemanýn sesinde ürperen beden dili Bir ezginin bitiþinde akan gözyaþlarý Dinmek bilmezken Senden kalan hatýrlarla kendimi avuturken Ýçimdeki senle hep eksik kaldým.
Yaðmurun ýslatýp durduðu Bir camýn kenarýndan Ýzleyip durdum ruhumdaki seni. Sonra Bir film þeridi gibi kare kare izledim Biriktirdiðimiz o harika zamanlarý...
Hani derler ya Doðumdan ölüme deðin Her insanýn içine bir sevgi tohumu ekilir. Ýþte sen Ýçime sevgi tohumunu ektin Ve ben o sevgi tohumuyla hâlâ ayaktayým.
Bana hediye ettiðin ay ýþýðýyla Elbet bir gün sana komþu olmak için Sana doðru yol alarak Sana ebedi geleceðim. Bekle beni.
Mehmet Öksüz Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Öksüz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.