Şehirlerin Anası Bekke

Ey Mekke!
Mâzin, insanlýk tarihi kadar eski olsa da; kuþ konmaz, kervan geçmez bir vaha idin.
Týpký âdemoðlu gibi; kupkuru bir balçýk.
Hani melekler: Ey Rabbimiz: “Biz Sen’i hamd ile tesbih ederken, yeryüzünde kan dökecek, can yakacak bir varlýk mý yaratacaksýn?
Yüce Rabbimiz: “Evet, sizin bilmediklerinizi Ben bilirim” demiþti.
Ve insanoðlu kendisine ihsan edilen ilim ile melekleri geçip, secdeye layýk edilmiþti.
Ýþte ey Mekke!
Sen susuz, kupkuru bir çöl iken; yüce Rabbimizin lütfu ile Âdem aleyhi selam ile müjdelendin ve Havva annemiz ile þenlendin.
Kâbe-i Þerif ile kutsiyet kazanýp; dünyanýn en cazip merkezi oldun.
Yine ey Mekke!
Sen kuþ uçmaz, kervan geçmez kupkuru bir vaha iken; insanlýðýn atasý Ýbrahim peygamber, Hacer annemiz ve Ýsmail aleyhi selam ile þenlendin ve kutsal zemzem ile müjdelendin.
Ey Beledül Emin!
Sen, böyle kýymetsiz bir yer iken; yüce Rabbimizin inayetiyle nasýl en kýymetli ve emin bir belde olduysan, deðersiz kupkuru bir balçýktan yaratýlan Âdemoðlu da, yüce Rabbimizin idaresiyle kâinatýn en þerefli mahlûkatý olmuþtur.
Bu þeref; kulluk rütbesi ile alýnabilir. Eðer kulluk vazifesi unutulup, eneye dönüþür ise; iþte o zaman “esfele-i safiline” düþer, insanoðlu.
Ey Bekke!
Zamanla tebaan bu vazifeyi unutup, “esfele-i safilin” çukurunda debelenirken, yüce Rabbimizin seçtiði kâinatýn en seçkini, serveri enbiya olan Muhammed aleyhi selam ile müjdelendin.
Âlemlere rahmet Hz. Muhammed aleyhi selam, bu cahiliye toplumunu terakki edecek olan, yüce Rahmanýn þu fermaný ile seslendi Nur daðýndan:
Oku, yaradan Rabbinin adýyla…
Ey Ümmül Kurâ!
Coðrafyan nasýl çetin ise; insanoðlunun imtihaný da öyle.
Senin tebaan, bu ilahi mesajlara kulak týkayýp; taþtan, tahtadan ve helvadan yaptýklarý putlarýna taptýlar!
Oysa o putlarýn, onlarý duyacak ne kulaklarý ne de iradeleri vardý.
Ama cahiliye toplumu, onlara amade birer asker olsa da, acýkýnca helvadan yaptýklarý putlarýný da yerlerdi!
Ey El Beled!
Senin bu cahil ve zorba halkýn “âlemlere rahmet” olan efendimize bin bir eziyet ve iþkence yaptýlar.
Nimetin deðerini bilmeyenden; o nimet alýnmaz mý? Evet, alýndý ve sen yetim kaldýn.
Týpký yetimlerin en yetimi gibi! O yetimi Medine kucakladý ve kazandý.
O yetim, seni hiç unutmadý ve hicret yolculuðunda þöyle nida etmiþti:
-Vallahi ey Mekke, Rabbim biliyor ki; “Ben seni çok seviyorum! Ben seni çok seviyorum!” demiþti ve senden vazgeçmemiþti.
Ey Mekke!
Senin cahil ve zorba olan halkýna, Rahmet peygamberi beddua etmemiþti.
Ensar ve muhacirin örnek kardeþliði fethi hak etmiþti.
Senin yetimliðin; fetih ile nihayete ermiþti.
Bu fetih muþtunu Baðdat, Þam, Amed ve Kudüs iþitmiþti.
Ey Haremün Emin!
Sen yine yetim ve ümmet yetim kaldý. Baðdat, Þam, Amed ve cihaný matem sardý.
Devir okumuþ cahil ve zorbalara kaldý. Dünya atmosferini zulüm kapladý.
Masum çocuklar ve yetimler sevgisiz ve çaresiz kaldý. Ýmdat, imdat, imdat…
Ey Rabbimiz!
Bizde o yetim çocuklar gibi, nasuh bir tövbe ile yalvarýyoruz.
Bize yeniden fetih muþtularý nasip eyle. Bizi nice gönüllerin fethi ile müjdele.
Bizi bu çöllerde susuz, çaresiz ve dahi imansýz býrakma.
Efendimiz hatýrýna bizi; zatýna kul ve peygamberi ziþanýna layýk ümmet kabul eyle.
Amin. Amin. Amin.

30.12.2022 Yasin YILDIZ





Sosyal Medyada Paylaşın: