sen sen ki, b’atýmýna bakmalarýna doyamadýðým doðumuna gün, âlâ gündoðumum. yarýmdýk, yaralýydýk mevsim-i kar, karalýydýk. olsa da vakit hasatsýzlýðýna, mezatsýzlýðýna, hesapsýzlýðýna tanelenemeyen bir bað bozumu yer, gök mahzen, vakit ki ah-ý þarap vakit mah-ý zen, aþk, aþk ki en çok sen
sen sen ki, iklimine devrimine, sevmelerine doyamadýðým kadýn., kadýným.. olsa da aþk ölmek serviler deðemeden göðümüze, gölgemize teninden, tenim ezberine savur alfabesi aþk ola hare’ni aþk bizden, biz aþktan geçmeden
sür gayrý sinene nar-ý aþký vakit dardýr, vakit ki aþktýr. kavramý zaman o bilindik þeytan býrak dünü ve yarýný vakit gündür, gün’eþtir dekoltelenmektir geceye, âlâ dantellenmektir sevgiliye vakit ki, çok sevmek, seviþmektir
“gözlerin batýmýna gün doðmadan, doðmaktýr vakit”
. . . //
ilhanaþýcýaralýkikibinyirmiiki
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.