AŞIĞIN GÖNLÜ

AÞIÐIN GÖNLÜ

(*)Bu þiir, 1989’da Ankara’da Büyük Anadolu gazetesi tarafýndan tertip edilen yarýþmada birincilik almýþtýr.

AÞIÐIN GÖNLÜ(*)

En ince ipekten dokunmuþ gibi,
Söktükçe kapanmaz aþýðýn gönlü.
Bin yýllýk menzilden okunmuþ gibi
Baktýkça kapanmaz aþýðýn gönlü.

Elin sefasýnda çilemiz baþlar,
Zalime gül yaðsa bize de taþlar,
Gerçekten sevenin gözünden yaþlar
Döktükçe kapanmaz aþýðýn gönlü.

Altýndýr yüreði zevk almaz çöpten,
Bir anlýk huzura vazgeçer hepten,
Dara düþse çekmez boynunu ipten
Büktükçe kapanmaz aþýðýn gönlü.

Mutlu olur bazen naðmesi sazdan,
Yükselir göklere sevinir hazdan,
Lüzumsuz bir yerde yapýlan nazdan
Býktýkça kapanmaz aþýðýn gönlü.

Aramaz lokmayý haramda, leþte,
Yok olmaz aþýklar kalsa güneþte,
Zorbanýn açtýðý kalleþ ateþte
Yaktýkça kapanmaz aþýðýn gönlü.

Kiþi, yerin alýr tertemiz özle,
Ne köprüler inþa edilir gözle,
Sýrca saraylarý bir acý sözle
Yýktýkça kapanmaz aþýðýn gönlü.

Mazlumun yanýnda olmalý yerin,
Bir dayanma gücü bulunur erin,
Insafsýz olupta hançeri derin
Soktukça kapanmaz aþýðýn gönlü.

Gözyaþý sevgiden yükselen yakut,
Yaðmurdur topraða düþen her umut,
Sýrma saçlý baþa kara bir bulut
Çöktükçe kapanmaz aþýðýn gönlü.

Gerçek aþýk demez bana çok verdi,
Kin tutmaz özünde, bir sýrra erdi,
Zalimin zulmüyle bin türlü derdi
Çektikçe kapanmaz aþýðýn gönlü.

Hakikat bahrinde ara yolumu,
Dostun cefasýyla sarýp kolumu,
Umut yaylasýna hasret tohumu
Ektikçe kapanmaz aþýðýn gönlü.

Bir olursa hele Türkün elleri,
Bu köhne cihana barýþ yelleri
Ressam Halil, gerçek aþkýn gülleri
Koktukça kapanmaz aþýðýn gönlü.

Halil GÜLEL
Düsseldorf / 21.01.1989
(Aþýðýn Gönlü - Kitabýmýzdan)
Sosyal Medyada Paylaşın: