Sevebilmeyi kalbimden sordum ve öyle öðrendim. Sevmenin derin bir mesele olduðunu bile bile inandým. O aþk dedim o sevgi dedim yola koyuldum bavulumla. Hani neredesin diye haykýrdým sokak sokak delirircesine. Bulurum diye umut ettim mahalledeki lamba sabaha kadar sönmez ümidiyle. Yola çýktým bir kere geri dönüþ yoktur cefa çeksende sefasýna kadar yürü. Hazýrdaydýn sevgilim tamda karþýmda dikili durmuþ bana uzaktan bakar olmuþsun. Geldim karþýndayým gözleri kamaþtý o senmisin dedi. Evet benim bende biliyorum ki aradýðým adam sensin. Kalbe kalbe karþý atýyor heyecanla ötüyordu hissediyordum daha dokunmadan. Baktý o güzel dudaklara seni anlatan kadar konuþanda bu muydu? Dudaðýnda bir iz bir ruj var seni ve beni anlatacak. Pembe rujlu kadýn karþýmda ve yeniden soluk soluða bir hikaye baþlýyor. Bana þiirler anlatacak dudaðýndaki ruj sensin. Yazýp resmedecek olan pembe rujlu kadýnmýdýr. Çok güzel sözleri kalbiyle anlatan sendin aslýnda dudaktan kalbe. Dudaðýmdaki ruja hasret senin bendeki eserin olacakmýþ.
Baharýmsý 28.12.2022 _ 21:25
Sosyal Medyada Paylaşın:
baharımsı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.