Buz Gibi

Sýmsýcak insanlardýk,
Sevdik , sevildik ,
Bir yerlerde hep bir iz býraktýk,
Yaþadýklarimizi bir kenara býrakýp ,
Uzun yorucu yola çýkmaya karar verdim .

Yorulmadan gidiyorduk vuslata ,
Saka kuþu gibi aradýk þifamizi ,
Gökyüzünde ve yeryüzünde ,
Ýnsanlarý üzmeden , kýrmadan yaþamayi seçtik ,
Sakin ve sogukkanli olmayý hep tercih ettik ,

Ýnsanlarý hep olduðu gibi kabul ettik ,
Katýldik kimi zaman gülmekten ,
Hiçkira hýçkýra aðladýk icimizden ,
Yazdiklarimizin mürekkebi kurumuyor artýk ,
Akmiyor artýk, göz yaþlarý ,

Ýnsanlar hep bir þeyler sakladiðimizi dusunur ,
Düþündüklerini kafasýnda kurar kurar ,
En sonunda olmayan bir þeye inanmaya baþlar ,

Yeþili ve maviyi sevme sebebi insanýn denizi ve ormanýn gülümsemesini gormesindendir derdi hep hocam ,

Þimdi ne gök gülüyor , ne orman ,ne de insanlar ,
Nasýlsýni bir dert bilip tanýdýk tanýmadýk her insana sorduk ,
Kendimizi bir büyük deryada yüzer bulduk ,
Çýrpýndýkça kendimizi dünyanýn cazibesinde bulduk,
Yýldýzlardan bir dünya çizip içine kurulduk ,
O dünyayý duvara yansýtýp orada izlemeye koyulduk ,
Karanligi artýk görmüyor hep aydýnlýkta durduk ,
Erken dedik kime göre neye göre ,
Kimisi erken dedi kimisi geç ,
Gün 24 saat þuan yazarken bile geçen zamaný tutmaya çalýþtýk ,

Kendimiz ve kendi kendimizi arayýp durduk ,
Fikir insaný bulmakti,
Marifet kendini tanimakti ,
Ýhsan verilen ilimdi,
Hepsine bin þükür deyip yollara devam ettik ,

Mevla’ya giden onca yoldan seçimlerle kendimize bir yol seçip durduk ,
Buz gibi yollardan ,
Kaygan zeminlerden geçip durduk ,

Kimisi soðuðu bahane etti ,
Rahat olduðu günü unuttu ,
Kimisi parayý ,mali mülkü bahane etti ,
Varlýðý unutup durdu .

Elindekileri hep artirmayi tercih etti ,
Sukretmeyi , elhamdülillah demeyi unuttu ,
Evi aldý beðenmedi ,
Evi olmayanlarý unuttu ,
Araba aldý beðenmedi ,
Arabasý olmayanlari , tikis týkis olan metro ve otobüsleri unuttu ,
Ýnsanin geçmiþe hep bir bahanesi oldu ,

Erteledi ,erteledi en sonunda ömrunu yedi bitirdi .
Gün geldi göçüp gitti .
Yapýlacak çok iþi vardý yapamadan gitti .
Düþünerek geçmiþi unuttu bugünü ,
Yaþayamadý aný
Mutluluk kime göre neydi ? En büyük mutluluk dünyadaki Ailendir.
Bir hýrka , bir lokma , bir de baþýný sokacak ev ...
......
Sosyal Medyada Paylaşın: