Ne zaman tarifsizce özlesem
Anlatýyor yürek seni kaleme
Kalem yazar durur þiire
Dertleþiyorum iþte
Kendimle þiirce
Þiirlerimle
Susuyorum kendime bile
Satýrlarým konuþuyor yerime.
Ýkimizde bazen suskun kalýnca
Hasret sarmalayýp bizi sarýnca
Boyun büküp güller solunca
Çaresizlik kalbi yorunca
O an durur zaman
Acýnýn ortasýnda
Caným yanar
Ve kalbim kanar yalnýzlýðýmda.
Hayaller kurarsýn, dokunamazsýn
Lal olur ya dilin, konuþamazsýn
Baðlanýrya ellerin sarýlamazsýn
Sallanýr yaprak gibi bedenin
Özleyince ben böyleyim.
Sensizliði nasýl anlatayým sana
En zoru da budur aslýnda
Sessizliðe sýðýnýyorum
Ýçime kapanýyorum
Ne sen sor
Ne de ben söyleyeyim
Derler ya iþte; Çokça öyleyim.
Çaresizce; Çaresizliðime
Çare arayýp duruyorum
Ölünür mü özlerken
Ölmüþüm ben gibi özlüyorum.
Sensizim meçhullerdeyim
Deliyim divaneyim
Viraneyim
Tanýnmaz biçare hallerdeyim.
Hayata kýrýlýp; Küsüyorum
Kanadý kýrýk bir pervaneyim
Uçamýyorum göçemiyorum
Kendi eksenimde dönüyorum.
Dokunmayý istiyor ellerim
Can bulsun gelde bedenim
Bulutsuz yaðan yaðmurum
Topraðýma hasret gibiyim
Hissetmek isterken ruhum
Okþanmalý sevgiyle kalbim.
Herþeyimsin; Çok özlüyorum
Özleniyorum’ki hissediyorum
Hasret çýðlýklarýmý duy istiyorum
Feryat ediyor hasretinden yüreðim
Özledim can bildiðim anlýyormusun
Özlemiyle yandýðým sevdamsýn benim.
25. 12. 2022
Kalb’i Hazan