İçimdeki Afacan
ÝÇÝMDEKÝ AFACAN
Sabýr býrakmýyor ki, durmaz içimde rahat.
Çocuklunu saç diyor, içimdeki afacan
Ne zaman yola çýksam, yürümek hep kabahat
Bas zillere kaç diyor içimdeki afacan,
Bir neþeli bir kurnaz, eli ayaðý durmaz
Kafasý benden baþka kimseciklere sarmaz
Aklýna eser ise, direk yapar hiç sormaz
Al baþýný göç diyor içimdeki afacan.
Zincirle kelepçeyi alýp taktý elime
Durmadan da gülüyor, ses veriyor dilime
Bir þeyde denilmiyor, söyletmiyor kelime
Bana da yer aç diyor içimdeki afacan
Hiç hanýmlýk kalmýyor, yok ediyor soyumu
O minicik beyniyle, kazdýrýyor kuyumu
Vallahi bitirecek, aðýr baþlý huyumu
Boþ veripte geç diyor, içimdeki afacan
Ara sýra baðýrýr, fýrtýna gibi eser
Büzüþür dudaklarý, hemen suratý asar
Ne oldu dediðin de kendince güya küser
Ne olacak hiç diyor, içimdeki afacan.
Sanki dondurma kaymak, yesen de doyamazsýn
Kýzýp kýrýlsan bile, onsuz gün sayamazsýn
O olmadan yüzüne tebessüm koyamazsýn
Bensiz hayat hiç diyor içimdeki afacan.
Hala kurtulamadým, kýrk altý oldu yaþým
Bazen ona uyuyor, bela doluyor baþým
Hemen sinirleniyor, çatýyor birden kaþým
Kýrýp döküp biç diyor, içimdeki afacan
28 /11 / 2022 / Pazartesi
Mercan Nur
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.