ÖLÜM KOKUYOR GECE

sustum...
kýrdým kalemimi...
lal dillerim bu gece...
yokluguna son bir protestomdur bu;
......................elimden geldiðince.
dayanmaya çalýþýyorum acýlarýna;
......................gücüm yettiðince.
gözümde karatý belirsiz gözyaþlarý;
bilmem kaç desibellik çýðlýklar atýyorum;
......................sesim gittiðince.
biliyorum duymuyorsun...
duysanda anlamýyorsun dediklerimi...
felç olmus benli tarafýn;
hissetmiyor yüreðimdekileri...
bense kan revan;
her sözün ayrý kesti bileklerimi.
her acýya raðmen;
SUSTUM!!!
lal dillerim bu gece.
yoksun ya;
gecelerim artýyor zaman geçtikçe.
kan kaybediyor ömrünün geri kalaný,
......................hasretini içtikçe.
zaman hep beþ var ölüme,
hep azraili gösteriyor aynalar.
dönmeyeceðini anladýlar sanýrým,
þaha kalktý dar aðacýndaki halkalar...
ve bir adým ötemde artýk;
......................senden ayrý dünyalar.
bu gece durmak yok;
......................cayýr cayýr da yaksalar.
ölüm düðündür bu acýnýn yanýnda;
......................cehenneme de atsalar.
SUSTUM!!!
kýrdým kalemimi...
ömrüm felç bu gece...
adým yankýlanýyor yakýndan;
.......................duydum hece hece.
suskun bir not bu þiir,
.......................son bir bilmece;
tenin deðil be sevdiðim;
.......................ölüm kokuyor bu gece...



Sosyal Medyada Paylaşın: