BİL YETER

O, ol dedi de geldik dünyaya.
Çalýþýp yorulduk, daldýk rüyaya.
Biz gönül verdik, bir leyla’ya.
Kerem sahibini bil yeter.

Üþüyünce doðan güneþi bekledik.
Kuru topraya damla istedik.
Malý mülkü çit çubuk eyledik.
Nimet vereni bil yeter.

El verdi, kol verdi.
Aðýz verdi, dil verdi.
Kulak verdi, göz verdi.
Yüce yaradaný bil yeter.

Ýstersen yeþertir baða çevirir.
Ýsterse kurutur çöle çevirir.
Balýðý suda aða çevirir.
Yollarý açaný bil yeter.

Yüreðe sevgi tohumu serper.
Aþk için aþýk çileler çeker.
Aþýk bülbül güle dil döker.
En yüce aþký, bil yeter.

Evlad verir baðýn yeþerir.
Evine barkýna neþe verir.
Zor gününde hep yetiþir.
Engeli kaldýraný bil yeter.

Ýsterse birini Bin eder.
Avuyu zehiri bal eder.
Þakýyan dilini lal eder.
Lütfi cemali bil yeter.

Ýsterse diyar diyar gezdirir.
Ýsterse canýndan bezdirir.
Aðlatýrken bir anda güldürür.
Merhametli olaný bil yeter.

Ondan geldik ona döneceðiz.
Günahýmýz çok af dileyeceðiz.
Cenneti alaya gireceðiz.
Maðfiret sahibini bil yeter.

Þenol derki aciz biz kuluz.
Dilerse ateþ, dilerse külüz.
Bazen gonca, bazense gülüz.
Yeri göðü yaradaný bil yeter.
Sosyal Medyada Paylaşın: