Vera'ya mektup ...

Korkmuyorum

ah vera yine sana döküldü kalbimin mürekkebi
içime iþleyen acýya yabancý deðil ruhum
dinmeyen bir aðrý dolanýyor gecemde
kahkahalarýna þahit yüreðim
þahit sevdanýn kýyým kýyým dökülüþüne
aðlamýyorum vera
bulutlarý uðurlayalý çok oldu gönül dehlizine
bu savaþtan çekileli çok oldu ,oldu da
içimdeki barýþ ateþi neden tutuþtu vera
neden esiyor bu rüzgar üstüme üstüme
neden üþütüyor kimsesiz yanýmý
hani en büyük zaferler tek kazanýlýrdý
hani acýsý dýþarda kalýrdý
hani zamanla Kabuk tutardý,
hani geçerdi yarasý
ah vera, yalanmýydý bütün bunlar
bitkisel bir hayat mýydý mutluluk
kör bir býçak mýydý aþk, üstünde uyuttuðun
kangren gecenin dinmeyen sýzýsý mýydý
sevda
biliyormusun vera
bana ait olan benim




korkmuyorum dediðime bakma
korkuyorum vera
buzdan gözlerime güneþ iliþti,
ýsýtýyor avuç içlerimi ...








Sosyal Medyada Paylaşın: