KELAMA GEL

Öfkene yenik düþüp, yýkma gönül daðýný,
Fýtratýnda bulunan iyiye gel, öze gel.
Þenlensin dudaklarýn, çöz dilinin baðýný,
Güzel günlere hürmet kelama gel, söze gel.


Cümlelerim karýþtý, kalemim çýkýþmýyor,
Gözlerim hiç kimsenin gözüyle bakýþmýyor,
Kin tutmak þýk durmuyor, dargýnlýk yakýþmýyor,
Merhametini kuþan insafa gel, dize gel.


Kaç yýl oldu unuttum, sayamam üçü-beþi,
Nice özlemler vardýr, fakat bunun yok eþi,
Seni yakmasýn diye, beni yakan ateþi,
Gözyaþlarým söndürdü küllere gel, köze gel.


Dillerde dolaþýrsýn, kimse seni hoþ anmaz,
“Kimsem yoktur” desen de, Allah sana inanmaz,
Bu yürek kabullenir, seni baþkasý sanmaz,
Vur kendini yollara, sen sana gel, bize gel.

Sosyal Medyada Paylaşın: