KALBİM GÜL AÇIYOR

Bir gün karþýma çýktýn ay bu pembe gül.
Öyle sevinmiþtirki içimdeki bahçe þirinesi.
Ayaklarým köklenmiþ daha ileriye ileriye.
Uçuyor tepemde kanat sesiyle bülbül.

Bakmýþým etrafa doða adým gibi sesleniyor.
Her bir renkten olmuþlar rengarenk çiçekler.
Ay buna sevinilmezmi gülünülmezmi kahkahayla.
Bir tebessüme hasrettken bana gülen bülbül.

Yürüdüðüm topraða bak taþlar geri çekilir.
Zariftir doðam incinmemi istememiþtir o an.
Kalbimi iyileþtiririz diyor oda býrak ötsün zaman.
Severiz seni bahar öpsünlermi þirin bahçen.

Ay bakýyor tepeden inceden inceden izlenimlerle.
Iþýk olmuþ bana parlayan ay deðil sensin.
Yýldýz köþemde izdiham yaratan yýldýz bahar.
Gecemiz ýþýklarla dolu sen eksimiþsin diyip geçtiler.

Güneþ vurur sabahýmýn köþesinde pencereden.
Uyanýrým sabahýmda ben güneþe oda selam çakar.
Ne kibardýr þu doðanýn güzelliði zerafeti.
En doðalýndan yanaþýp duruyorlar gözlerime.

Bahçeme misafir ediyorum lüks olmayan yerde.
Her birinden çiçek, kaktüs, aðaç eksilmesin.
Severim sizleri pencerimin endamlarýsýnýz.
Bu kadar sevmeyin beni þýmarasým geliyor.

Baharýmsý



Sosyal Medyada Paylaşın: