Beni Karanlığa Ser

Dakikalar geçiyor içimden
Yaþantýlarý zihnime dökerek
Usulca sersen beni þu karanlýða
Ýçeri girecek aralýk bulamasa da çýldýrsa ýþýk
Yaðmur damlalarý eksik parçalarý çaksa ruhuma
Bir o yanýma bir bu yanýma sallansam aðzýmda bir pipo
Ne kadar kekik kokusu aþk
Ne kadar boðulmak kendinde
Üstelik kayalýklarda deniz fenerleri yok
Bulmak ne kadar parçalýyor insaný
Hatta bulamamak bile
Hani o daðlardan gürül gürül akan o yaman yüreðim?
Hani o geçit vermeyen Deli Dumrul yüreðim?
Rüzgarda sürüklenen bir yaprak gibi elleri
Hayata dokunmaya korkan parmaklarý bir meltem kadar naif
Kendini arayamayacak kadar kör
Bulsa koruyamayacak kadar korkak
Artýk beklemekte beklememekte yasak
Sen en iyisimi beni karanlýða ser dostum
Serpilemeyim üzerimde
Yaðmur ruhumu çarmýha gersin
Zaman kýrbaç kýrbaç acýlarýný dindirsin
Sosyal Medyada Paylaşın: