Çık gel hadi!
Çýk gel hadi!..
Utanýr, ar eder..gönül gel demez
Hadi çýkýp gel de, yüzüm utansýn...
Yatýr saçlarýný mahçup koluma
Öyle içten bak ki, gözüm utansýn..
Aklým firaridir, tutunmaz sözüm..
Minnetim sanadýr, sendedir çözüm
Dilimde kelepçe, hadi çöz gözüm..
Konuþma, gülüver, sözüm utansýn
Çýkýver güneþim, ömrüm kýþýnda
Gönlüm susuverir, sabýr taþýnda
Kardelen misali, daðlar baþýnda
Zemheride aç ta, yazým utansýn..
Ömrün deðirmeni öðütür günü
Mevsimler terkeder, bugünü dünü..
Sanma ki bu gönül unutur seni
Eylülden önce gel, güzüm utansýn..
Uyku haramidir yüzüm kiriþte
Sabrým karmaþada gözüm giriþte
Umut bu be gözüm bitmiyor iþte ..
Bir naðme fýsýlda sazým utansýn..
H. Iþýk.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.