Bir Varmıııııııış Bir Yokmuş !

“Bir varmýþ bir yokmuþ diye” baþlayan masallarla.
Uyuyan çocuklardýk biz, inanarak çoðuna.
Büyüklerden aldýðýmýz öðüt ve misâllerle,
Büyüyen çocuklardýk biz, uyarak hep çoðuna.

Nereden bilecektik ki o en güzel günlerin,
Bir gün “Bir varmýþ bir yokmuþ” gibi olacaðýný.
Hatýralar arasýna kattýðýmýz dünlerin,
Gün gelip de canýmýzdan, bin can alacaðýný.

Artýk masal sevmiyorum, masal oldu bir ömür.
Alýþýlmýþýn dýþýnda; mutlu sonla bitmeyen.
Yazan böyle yazmýþ, belli ki büyük yerden emir.
Ne güneþ kaldý ne de ay, âfâkýmda(*)
batmayan.

Yaþamak denirse buna, yaþýyorum sayýn siz.
Nefes alýyorum halâ, uçmaðý özlesem de.
Ruhsuz bir bedende bir can, taþýyorum sayýn siz.
Emaneti vereceðim o günü gözlesem de.

Aklýmdan birileriyle helâlleþmek geçmiyor.
Ben bütün hesaplarýmý, ahirete býraktým.
Öyle derin bir yara ki açtýklarý, geçmiyor.
Çekin artýk þu ipimi, yaftamý (**) çoktan taktým.

(*) ufuklar
(**) idam fermaný

(Onuncuköylü Ýsmail SIKICIKOÐLU)

Sosyal Medyada Paylaşın: