NİLÜFER

Çatý uçuran bir fýrtýnanýn soðuðunda
Sen avuç,avuç içerken kaygýyý
Ürkek,gergin,umutsuz
Bir durgun suda nilüferdin

Aðacýn yeþilinde
Göðün mavisinde gördüm seni
Bilmiþtim ki sevmek idi can simidin
Huzurun için köprü ettim kendimi

Beni sev demiþtim
Sev beni
Senin sevmeye ihtiyacýn vardý
Benim de sevilmeye belki de...

Uzattým ellerimi,
Unuttum kendimi
Kayboldum derinliðinde,
Esirin oldum

Niye sevdim ki seni,neydi emelim
Piþman mýsýn dersen; inan ki deðilim

Dindi mi fýrtýna, kesildi mi rüzgar
Kýrýk pencerenden güneþ girdi mi
Yüreðin ýsýndý
Gerçekten sevdin mi beni

Ben kendime dert anlatamazken
Koca çýnarda kuþum oldun
Düz yolda yokuþum oldun
Geçmiþimle sevdaya bakýþým oldun

Niye sevdim ki seni neydi emelim
Piþman mýsýn dersen; inan ki deðilim

Þair gerçeði deðil hayali söylermiþ
Gerçek acýmasýz,fýrtýna,kavuran güneþ
Ben sükunet havuzuyum
Sýðýnma odasý

Gönül’e sultan karargahýyým
Kaygýlara mezar
Kervanlara sarayým ben
Geçmiþte Yunus,Abdal,bu günde “Mevlna”yým.

Sosyal Medyada Paylaşın: