Elfia/ Fırtına yahut hiçlik

Elfia gözlerim uyku görmedi
Gecenin tutsaðý oldum olalý
Kapýmdan bir Allah kulu girmedi
Sýrtýma bir daðý aldým alalý

Kýrýldý kalemim küstü harflerim
Dünya mý küçüldü? Kalmadý yerim
Alnýma yazýlmýþ garip kaderim
Gülmedi gönlümü saldým salalý

Elfia kaynayan volkan gibiyim
Ateþin avcunda küle dönen kim?
Duvarda asýlý yegane resim
Karardý yangýnda kaldým kalalý

Nefesim tükendi sözlerim bitti
Unuttum varlýðým kime aitti
Ýsmim de cismimi býrakýp gitti
Yokluðun bahrine daldým dalalý

Elfia þu kýrýk pencereli ev
Hayali korkutan sevda adlý dev
Kendime verdiðim mecburi ödev
Hiçlikti dalýmda soldum solalý

Yazdýðým her harfin çýðlýðý ayrý
Cümlemin kendine kalmadý hayrý
Duyaným var mý ki satýrdan gayrý
Dünyanýn derdiyle doldum dolalý

Elfia gönlümün çadýrý çöktü
Fýrtýna üstüne yaðmuru döktü
Harfsizlik içimde kopmayan köktü
Sýkýca tutundum buldum bulalý
Harfsizdim kendimi bildim bileli
Sosyal Medyada Paylaşın: