yetişin

//
.
.
.

aklým
pusulasýz terazi
uçurtmasýz ötenazi
yetiþin içim ölüyor kundaksýz,
ölüyor içim salavatsýz

fikrim,
kanadý güz sürmeli rüzgar,
nü bir tuvalin çatýsýnda kýzýl kar
yetiþin vuruldum renklerimden
çýplak kaldý bu mevsimde bahar

ayrýlýksýz senfoniyim
çürüttüðünüz dudaklarýmda
çilingirsiz kilidim sol anahtarýmda
yetiþin eriyorum güne susuzlukla, açlýkla
sývanmýyor güneþ, sývanmýyor hiçbir balçýkla

felsefesiz düþüm,
ayazým çýktýðý kadar heceyim geceye
avazýmýn çýkamadýðý sus’luk kadar da þiirim kendimce
yetiþin Azrail kapýmý zorluyor niyetim aþk deðil
fayý kýrýk bir sandalým yosunlaþmýþ mavidir diyetim

düþündüm de,
varlýðýnýz nefes arlýðýma dar geliyor
çekin iyisi mi üzerimden yargýsýz sýfatýnýzý
tutuþmuþluk, çifte kavrulmuþluk benim yangýným
yetiþmenize de gerek yok cehennem benim diðer yaným…


.
.
.
//


ilhanaþýcý

Sosyal Medyada Paylaşın: