ANILAR YOL KALEME

Çok eski zamanlarda.
Aileler geniþti.
Ýnsaný yýldýrmayan.
Ýmece iþleyiþti.

Paþa dede cebinden.
Þeker eksik etmezdi.
Kazanla yemek piþer.
Bir çoðuna yetmezdi.

Kilerler kilitlenir.
Yemek öðüne tabi.
Ýnat edip yemeyen.
Nasip kazanýn dibi.

Ýsraf haram sayýlýr.
Tane kalmaz tabakta.
Çocuklar kalabalýk.
Toplu oynar sokakta.

Tahta atlar,misketler.
Canlara can katýyor.
Yorulunca bebeler.
Gün batarken yatýyor.

Babalar ar ederdi.
Çocuðunu sevmeye.
Analar çekinirdi.
Toplu yemek yemeye.

Tencerenin siftahý.
Erkelerin, sofrada.
Büyüklerin yanýnda.
Afra da yok tafra da.

Selam ile girilir.
Eþikten içeriye.
Allah’a ýsmarlanýr.
Güven kalýr geriye.

Öðün arasý çocuk.
Acýkýnca ninesi.
Bulgur pilavý yapar.
Boþa gitmez tanesi.

Besmeleyle baþlanýr.
Þükür ile biterdi.
Misk-ü amber misali.
Saygý-sevgi tüterdi.

Gelin-kaynana her gün.
Tatlý tatlý atýþýr.
Sýkýlýnca genç nesil.
Teselliyle yatýþýr.

Kýrgýnlýðýn kýralý .
Ýki günü geçmezdi.
Taþýmalýydý sular.
Musluktan su akmazdý.

Çamaþýr ve bulaþýk.
Nazik ellere teslim.
Rahat yüzü görmedi.
Hayli zamanlar neslim.

Çekilen her çileye.
Derin anlam yüklerdi.
Ailenin yükünü,
Çeken hep büyüklerdi.

Anýlar yol kaleme.
Nostalji yapar þiir.
Örnek olsun aleme.
Bunlar hayata dair.


Emine Balý Oðuz
Sosyal Medyada Paylaşın: